ແນວຄວາມຄິດຂອງພຣະພຸດທະເຈົ້າກ່ຽວກັບ karma ໄດ້ສະເຫນີໃຫ້ຄົນທົ່ວໄປມີວິທີການປັບປຸງຊີວິດທາງດ້ານສິນທໍາ. ພຣະອົງໄດ້ປະຕິວັດຈັນຍາບັນ. ພວກເຮົາບໍ່ສາມາດກ່າວໂທດກຳລັງພາຍນອກຄືພຣະເຈົ້າຕໍ່ການຕັດສິນໃຈຂອງເຮົາອີກຕໍ່ໄປ. ພວກເຮົາຮັບຜິດຊອບທັງຫມົດສໍາລັບເງື່ອນໄຂທາງສິນທໍາຂອງພວກເຮົາເອງ. buck ຢຸດເຊົາກັບພວກເຮົາ. "ຈົ່ງເປັນໂຄມໄຟຂອງເຈົ້າເອງ, ຢ່າສະແຫວງຫາບ່ອນລີ້ໄພອື່ນ" ລາວເວົ້າວ່າ "ເຈົ້າບໍ່ ຈຳ ເປັນຕ້ອງເປັນຜູ້ເຄາະຮ້າຍແຕ່ເປັນເຈົ້າການຂອງໂຊກຊະຕາຂອງເຈົ້າເອງ" - (ដកស្រង់ຈາກ Hughes, Bettany 2015, 'Genius of the Ancient World Buddha. ', BBC)
ສາດສະຫນາບໍ່ມີຄໍານິຍາມທີ່ແນ່ນອນແຕ່ມັນອາດຈະຖືກ construed ເປັນລະບົບຄວາມເຊື່ອຖືແລະການປະຕິບັດທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບພຣະເຈົ້າ omnipotent, ສາດສະດາ (s), ຫນັງສືສັກສິດ, dogma ກາງ, ສາດສະຫນາຈັກ, ພາສາສັກສິດແລະອື່ນໆ. ສາດສະຫນາຂອງ Abrahamic ແມ່ນ codified ແລະເປັນສາດສະຫນາໂດຍຫນັງສື. .
ນີ້ອາດຈະບໍ່ເປັນກໍລະນີທີ່ມີ Hinduism. ມັນຍັງບໍ່ໄດ້ຖືກແກ້ໄຂ. ບໍ່ມີສາດສະຫນາດຽວຫຼືປື້ມບັນຍານບໍລິສຸດຄົງທີ່ດຽວຫຼື dogma ທີ່ກໍານົດໄວ້ໃດໆ. ປາກົດຂື້ນ, Hindus ບໍ່ແມ່ນຜູ້ເຊື່ອຖື; ພວກເຂົາເປັນຜູ້ສະແຫວງຫາໂມຄະຫລືການປົດປ່ອຍຈາກ Sansara, ວົງຈອນການເກີດ, ຊີວິດ, ຄວາມຕາຍແລະການເກີດໃຫມ່ທີ່ບໍ່ມີທີ່ສິ້ນສຸດ. ພວກເຂົາເຈົ້າຊອກຫາວິທີແກ້ໄຂບັນຫາຂອງ Sansara.
ທຸກໆສັດທີ່ມີຊີວິດມີ Atma, ຈິດວິນຍານຖາວອນທີ່ບໍ່ສາມາດທໍາລາຍໄດ້ເຊິ່ງປ່ຽນແປງຮ່າງກາຍຫຼັງຈາກການເສຍຊີວິດທຸກໆຄັ້ງແລະຜ່ານວົງຈອນຂອງການເກີດແລະການເສຍຊີວິດທີ່ບໍ່ມີທີ່ສິ້ນສຸດ. ຊີວິດແຕ່ລະຄົນຕ້ອງປະເຊີນກັບຄວາມທຸກທໍລະມານ. Quest ແມ່ນເພື່ອສະແຫວງຫາເສັ້ນທາງທີ່ຈະປົດປ່ອຍຕົນເອງຈາກວົງຈອນຂອງການເກີດໃຫມ່. ໃນ Hinduism ເສັ້ນທາງໄປສູ່ການປົດປ່ອຍແມ່ນປະສົບກັບຕົນເອງຢ່າງຖາວອນແລະການລວມຕົວ ຖິ້ມ ຈິດວິນຍານຂອງບຸກຄົນທີ່ມີ ພາມມາ ຈິດວິນຍານທົ່ວໄປ.
ຫຼັງຈາກການປະຖິ້ມຄອບຄົວແລະບັນລັງ, ພຣະພຸດທະເຈົ້າໃນສະ ໄໝ ເລີ່ມຕົ້ນຂອງລາວເປັນຜູ້ສະແຫວງຫາຄວາມຈິງ, ໄດ້ພະຍາຍາມຫາທາງແກ້ໄຂ Sansara ແຕ່ປະສົບການທີ່ປ່ຽນແປງໄດ້ຫລີກລ້ຽງລາວ. ແມ່ນແຕ່ການປະຕິເສດຕົນເອງທີ່ຮ້າຍກາດບໍ່ໄດ້ຊ່ວຍໃຫ້ລາວບັນລຸການປົດປ່ອຍ. ດ້ວຍເຫດນີ້, ພະອົງໄດ້ປະຖິ້ມທັງສອງວິທີການ – ທັງບໍ່ຍອມເຮັດຕາມໃຈຕົນເອງ ແລະການຕາຍຕົວຢ່າງຮ້າຍແຮງ ແທນທີ່ພະອົງຈະໃຊ້ທາງກາງ.
Moderation ໄດ້ກາຍເປັນວິທີການໃຫມ່ຂອງລາວໃນການສະແຫວງຫາການປົດປ່ອຍ. ພຣະອົງໄດ້ນັ່ງສະມາທິແລະກວດເບິ່ງຄວາມເປັນຈິງຂອງໂລກພາຍໃນແລະພາຍນອກ. ພຣະອົງໄດ້ພົບເຫັນທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງໃນໂລກມີການປ່ຽນແປງຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງແລະຢູ່ໃນຕະຫຼອດໄປ - ຮູບແບບວັດຖຸທາງດ້ານຮ່າງກາຍ, ລັກສະນະ, ຈິດໃຈ, ຄວາມຮູ້ສຶກ, ສະຕິຂອງພວກເຮົາທັງຫມົດແມ່ນທັນທີທັນໃດ. ບໍ່ມີຈຸດດຽວທີ່ບໍ່ປ່ຽນແປງ. ບາງສິ່ງບາງຢ່າງເຊັ່ນ: ຫຼັກການຄວາມບໍ່ແນ່ນອນຂອງ Heisenberg ໃນກົນໄກການ quantum. ການຮັບຮູ້ນີ້ວ່າບໍ່ມີຫຍັງຄົງທີ່ຫຼືຖາວອນເຮັດໃຫ້ພຣະພຸດທະເຈົ້າສະຫຼຸບວ່າແນວຄວາມຄິດຂອງຈິດວິນຍານທີ່ຖາວອນຫຼືເອກະລາດແມ່ນບໍ່ຖືກຕ້ອງ.
ພຣະພຸດທະເຈົ້າໄດ້ປະຕິເສດການມີຢູ່ຂອງອົງການເອກະລາດພາຍໃນ. (ດັ່ງນັ້ນ, ບໍ່ມີແນວຄວາມຄິດຂອງການສ້າງຢູ່ໃນ ສາສະຫນາພຸດ. ພວກເຮົາທຸກຄົນພຽງແຕ່ສະແດງອອກ). ທ່ານກ່າວຕື່ມວ່າ, ແນວຄວາມຄິດຂອງຈິດວິນຍານຖາວອນແມ່ນຕົ້ນເຫດຂອງບັນຫາເພາະວ່າມັນເຮັດໃຫ້ຄົນເຫັນແກ່ຕົວແລະເຫັນແກ່ຕົວ. ມັນສ້າງຄວາມຢາກ ແລະເປັນທາດຂອງຜູ້ຄົນໃຫ້ເກີດຄວາມເປັນຫ່ວງເທິງແຜ່ນດິນໂລກຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນຕິດຢູ່ Sansara.
ອີງຕາມພຣະພຸດທະເຈົ້າ, ສິ່ງທໍາອິດໃນເສັ້ນທາງຂອງການປົດປ່ອຍແມ່ນເພື່ອໃຫ້ໄດ້ຮັບການກໍາຈັດຂອງຈິດວິນຍານທີ່ຝັງເລິກທີ່ມີຢູ່ຖາວອນ. "ຂ້ອຍ", "ຂ້ອຍ" ຫຼື "ຂອງຂ້ອຍ" ແມ່ນສາເຫດພື້ນຖານຂອງຄວາມທຸກ (ທີ່ບໍ່ພຽງແຕ່ເຈັບປ່ວຍຫຼືຄວາມເຖົ້າແກ່, ແຕ່ຄວາມຜິດຫວັງແລະຄວາມບໍ່ຫມັ້ນຄົງຂອງຊີວິດຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ) ເກີດຂື້ນຈາກຄວາມຫຼົງໄຫຼຂອງຕົວເອງຖາວອນ. ການກໍາຈັດຄວາມຫຼົງໄຫຼນີ້ໂດຍການຄົ້ນພົບລັກສະນະທີ່ບໍ່ແມ່ນຕົວຕົນຂອງຕົວເອງຄືນໃຫມ່ແມ່ນກຸນແຈທີ່ຈະເອົາຊະນະຄວາມທຸກທໍລະມານ. ລາວເວົ້າວ່າ ''ຖ້າເຮົາສາມາດດັບຄວາມຫຼົງໄຫຼໃນຕົວເຮົາເອງໄດ້ ເຮົາກໍຈະເຫັນສິ່ງທີ່ເປັນຈິງ ແລະ ຄວາມທຸກຂອງເຮົາກໍຈະໝົດໄປ. ພວກເຮົາມີຄວາມສາມາດທີ່ຈະຄວບຄຸມຊີວິດຂອງພວກເຮົາ''. ພຣະອົງໄດ້ຖົກຖຽງກັບຄວາມຢາກ, ຄວາມບໍ່ຮູ້ແລະຄວາມຫຼົງໄຫຼຢ່າງຖາວອນ, ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ພົ້ນຈາກ samsara. ນີ້ຄືທາງທີ່ຈະບັນລຸການປົດປ່ອຍຂອງຈິດຫຼືພຣະນິບພານທີ່ມີປະສົບການໂດຍກົງຈາກພາຍໃນ.
ພະພຸດທະເຈົ້າ Nirvana ຫຼືການປົດປ່ອຍແມ່ນເປີດໃຫ້ທຸກຄົນໃນທິດສະດີ, ແຕ່ຫຼາຍຄົນພົບວ່າມັນມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກທີ່ຈະຈ່າຍເວລາ, ດັ່ງນັ້ນລາວຈຶ່ງສະເຫນີຄວາມຫວັງໃຫ້ກັບຄົນດັ່ງກ່າວໂດຍການປະຕິຮູບແນວຄວາມຄິດຂອງ Hindu. ກັມ. ກັມ ຫມາຍເຖິງການປະຕິບັດທີ່ສໍາຄັນທີ່ປັບປຸງຄຸນນະພາບຂອງຊີວິດໃນຊີວິດຕໍ່ໄປ. ຕາມປະເພນີ, ມັນມີຄວາມຄ້າຍຄືກັນກັບພິທີກໍາແລະການກະທໍາທີ່ປະຕິບັດໂດຍພວກປະໂລຫິດໃນນາມຂອງຊັ້ນສູງ. ປະຊາຊົນຊັ້ນວັນນະຕ່ໍາສຸດມີຄວາມສົດໃສດ້ານພຽງເລັກນ້ອຍໃນການປັບປຸງຊີວິດຕໍ່ໄປຂອງເຂົາເຈົ້າໂດຍຜ່ານຮູບແບບພິທີກໍານີ້ karma.
ພຣະພຸດທະເຈົ້າປ່ຽນແປງ karma ຈາກການປະຕິບັດ ritual ກັບຄວາມຄິດແລະຄວາມຕັ້ງໃຈຂອງການປະຕິບັດ. ໃນປັດຈຸບັນປະຊາຊົນມີທາງເລືອກທີ່ຈະເຮັດຄວາມດີ. ເຈດຕະນາການກະທຳນັ້ນສຳຄັນກວ່າການກະທຳນັ້ນເອງ. ຖ້າເຈົ້າຄິດດີ ແລະຄວາມຕັ້ງໃຈຂອງເຈົ້າດີ ອັນນີ້ອາດປ່ຽນໂຊກຊະຕາຂອງເຈົ້າ. ລາວໄດ້ເອົາກຳມະຈາກມືຂອງພວກປະໂລຫິດທີ່ປະຕິບັດ ແລະມອບໃຫ້ຢູ່ໃນມືຂອງຄົນທົ່ວໄປ. ຊັ້ນວັນນະ, ເພດ ແລະເພດແມ່ນບໍ່ກ່ຽວຂ້ອງ. ທຸກຄົນມີທາງເລືອກ ແລະເສລີພາບໃນການປັບປຸງ ແລະກາຍເປັນຄົນດີ. ແນວຄວາມຄິດຂອງລາວ karma ໄດ້ປົດປ່ອຍ. ທຸກໆຄົນທີ່ຕິດຢູ່ໃນວົງຈອນຂອງ samsara ມີໂອກາດທີ່ຈະປັບປຸງຄຸນນະພາບຂອງການເກີດໃຫມ່ຂອງພວກເຂົາ.
ແນວຄວາມຄິດຂອງພຣະພຸດທະເຈົ້າກ່ຽວກັບ karma ໄດ້ສະເຫນີໃຫ້ຄົນທົ່ວໄປມີວິທີການປັບປຸງຊີວິດທາງດ້ານສິນທໍາ. ພຣະອົງໄດ້ປະຕິວັດຈັນຍາບັນ. ພວກເຮົາບໍ່ສາມາດກ່າວໂທດກຳລັງພາຍນອກຄືພຣະເຈົ້າຕໍ່ການຕັດສິນໃຈຂອງເຮົາອີກຕໍ່ໄປ. ພວກເຮົາຮັບຜິດຊອບທັງຫມົດສໍາລັບເງື່ອນໄຂທາງສິນທໍາຂອງພວກເຮົາເອງ. buck ຢຸດເຊົາກັບພວກເຮົາ. ''ຈົ່ງເປັນໂຄມໄຟຂອງເຈົ້າ, ຢ່າຊອກຫາບ່ອນລີ້ໄພອື່ນ'' ລາວເວົ້າວ່າ ''ທ່ານບໍ່ ຈຳ ເປັນຕ້ອງເປັນຜູ້ເຄາະຮ້າຍແຕ່ເປັນເຈົ້າການຂອງໂຊກຊະຕາຂອງເຈົ້າເອງ''
ບໍ່ມີພາສາທີ່ສັກສິດ, ບໍ່ມີ dogma, ບໍ່ມີປະໂລຫິດທີ່ຕ້ອງການ, ເຖິງແມ່ນວ່າພຣະເຈົ້າບໍ່ຈໍາເປັນ, ພຸດທະສາດສະຫນາໄດ້ຊອກຫາຄວາມຈິງແລະທ້າທາຍທາງສາສະຫນາແບບດັ້ງເດີມ. ອັນນີ້ເຮັດໃຫ້ຄວາມສົມເຫດສົມຜົນ overriding ໂຊກຊະຕາແລະຄວາມເຊື່ອ. ພຣະພຸດທະເຈົ້າຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີຄຸນຄ່າອັນແທ້ຈິງຂອງຄວາມເມດຕາ, ແຕ່ການປະກອບສ່ວນໃຫຍ່ທີ່ສຸດຂອງພຣະອົງເພື່ອມະນຸດແມ່ນໃນການປັບປຸງກໍາຂອງພຣະອົງ. ບັດນີ້ມັນເປັນໄປໄດ້ທີ່ຜູ້ຄົນຈະກະທຳທີ່ດີໂດຍບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງຮັບຮອງ ຫຼືເຫັນດີກັບທັດສະນະຂອງໂລກທາງສາສະໜາ.
ພະອົງໄດ້ອະທິບາຍວິທີປະພຶດບໍ່ວ່າມີພະເຈົ້າຫຼືບໍ່. ນີ້ແມ່ນບາງສິ່ງບາງຢ່າງທີ່ກ່ຽວຂ້ອງເປັນພິເສດສຳລັບໂລກທີ່ທັນສະໄໝທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມຂັດແຍ່ງແລະຄວາມຮຸນແຮງ.
***
ທີ່ມາ:
Hughes, Bettany 2015, 'Genius of the Ancient World Buddha', BBC, ຖອດຖອນມາຈາກ https://www.dailymotion.com/video/x6vkklx
){kind=link}