ຢາງພາລາສຕິກທີ່ອີງໃສ່ນ້ຳມັນແມ່ນບໍ່ສາມາດເສື່ອມໂຊມໄດ້ ແລະສະສົມຢູ່ໃນສະພາບແວດລ້ອມ ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງເປັນຄວາມກັງວົນອັນໃຫຍ່ຫຼວງຕໍ່ສິ່ງແວດລ້ອມໃນທົ່ວໂລກ ລວມທັງໃນປະເທດອິນເດຍ ໂດຍສະເພາະໃນແງ່ຂອງອຸດສາຫະກໍາການລີໄຊເຄີນພລາສຕິກຂອງອິນເດຍ ຍັງບໍ່ທັນມີຮາກ. ບໍ່ດົນມານີ້, ລັດຖະບານໄດ້ຫ້າມພາດສະຕິກທີ່ໃຊ້ຄັ້ງດຽວ. ບົດລາຍງານເຫຼົ່ານີ້ກ່ຽວກັບການຄົ້ນພົບສາຍພັນແບັກທີເລຍທີ່ສາມາດທໍາລາຍພາດສະຕິກທີ່ບໍ່ສາມາດຍ່ອຍສະຫຼາຍໄດ້ຖືຄໍາສັນຍາແລະຄວາມຫວັງອັນໃຫຍ່ຫຼວງ.
ນັກຄົ້ນຄວ້າຈາກມະຫາວິທະຍາໄລໃນ Delhi NCR ໄດ້ກໍານົດສາຍພັນຂອງເຊື້ອແບັກທີເຣັຍຢູ່ໃນພື້ນທີ່ຊຸ່ມໃນທ້ອງຖິ່ນໃນ Greater Noida ໃກ້ກັບ Delhi ທີ່ສາມາດທໍາລາຍພາດສະຕິກ [1].
ມັນມີຄວາມກ່ຽວຂ້ອງທີ່ຈະກ່າວເຖິງໃນທີ່ນີ້ວ່າຄົນອື່ນ ເຊື້ອແບັກທີເຣັຍກິນພາດສະຕິກ Ideonella sakaiensis 201-F6, ຖືກຄົ້ນພົບເມື່ອບໍ່ດົນມານີ້. ເຊື້ອແບັກທີເຣັຍນີ້ສາມາດເຕີບໂຕໄດ້ໃນ Poly ethylene terephthalate (PET) ເປັນຄາບອນແລະແຫຼ່ງພະລັງງານທີ່ສໍາຄັນແລະໃຊ້ enzyme PET ຍ່ອຍຂອງມັນເພື່ອທໍາລາຍພາດສະຕິກ [2].
ຢາງພາລາສຕິກທີ່ອີງໃສ່ນ້ຳມັນແມ່ນບໍ່ສາມາດເສື່ອມໂຊມໄດ້ ແລະສະສົມຢູ່ໃນສະພາບແວດລ້ອມ ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງເປັນຄວາມກັງວົນອັນໃຫຍ່ຫຼວງຕໍ່ສິ່ງແວດລ້ອມໃນທົ່ວໂລກ ລວມທັງໃນປະເທດອິນເດຍ ໂດຍສະເພາະໃນແງ່ຂອງອຸດສາຫະກໍາການລີໄຊເຄີນພລາສຕິກຂອງອິນເດຍ ຍັງບໍ່ທັນມີຮາກ. ບໍ່ດົນມານີ້, ລັດຖະບານໄດ້ຫ້າມພາດສະຕິກທີ່ໃຊ້ຄັ້ງດຽວ. ບົດລາຍງານເຫຼົ່ານີ້ກ່ຽວກັບການຄົ້ນພົບສາຍພັນແບັກທີເລຍທີ່ສາມາດທໍາລາຍພາດສະຕິກທີ່ບໍ່ສາມາດຍ່ອຍສະຫຼາຍໄດ້ຖືຄໍາສັນຍາແລະຄວາມຫວັງອັນໃຫຍ່ຫຼວງ.
ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ການຄົ້ນພົບເຫຼົ່ານີ້ສາມາດເປັນວິທີການຕໍ່ສູ້ ມົນລະພິດສຕິກ?
ຜົນໄດ້ຮັບຈາກຫ້ອງທົດລອງຕ້ອງໄດ້ຮັບການພິສູດດ້ວຍຄວາມເຄົາລົບຂອງການຂະຫຍາຍເຕັກໂນໂລຢີເພື່ອໃຫ້ມັນສາມາດເບິ່ງເຫັນແສງສະຫວ່າງຂອງມື້ເພື່ອປະຕິບັດໃນຄວາມເປັນຈິງ. ການກວດສອບແລະການກວດສອບນີ້ອາດຈະໃຊ້ເວລາຢ່າງຫນ້ອຍ 3-5 ປີເພື່ອໃຫ້ອຸດສາຫະກໍາກຽມພ້ອມ. ນອກຈາກນັ້ນ, ເມື່ອເຊື້ອແບັກທີເຣັຍກິນພລາສຕິກ, ຜະລິດຕະພັນທີ່ຜະລິດອອກມາຈະຕ້ອງບໍ່ເປັນອັນຕະລາຍຕໍ່ສຸຂະພາບຂອງຄົນ ແລະສັດ ແລະສິ່ງແວດລ້ອມ. ອັນນີ້ຕ້ອງໄດ້ຮັບການກວດສອບ ແລະວິເຄາະຕໍ່ໄປ. ນອກຈາກນີ້, ຫນຶ່ງຈໍາເປັນຕ້ອງວາງແຜນແລະຮັບປະກັນວ່າການກໍາຈັດສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ໂດຍຜະລິດຕະພັນໄດ້ຖືກປະຕິບັດໃນລັກສະນະທີ່ເປັນມິດກັບສິ່ງແວດລ້ອມ. ນີ້ຈະຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີລະບົບການກໍາຈັດຂະຫນາດອຸດສາຫະກໍາທີ່ມີທຶນຮອນ.
ເມື່ອສິ່ງດັ່ງກ່າວເກີດຂື້ນໃນລະດັບອຸດສາຫະກໍາ, ນີ້ຈະຊ່ວຍຫຼຸດຜ່ອນພາລະພາດສະຕິກທີ່ບໍ່ສາມາດທໍາລາຍໄດ້ໃນແຜ່ນດິນໂລກ.
''ໃນຂະນະທີ່ມັນມີຄວາມສຳຄັນຫຼາຍທີ່ຈະຊອກຫາວິທີທາງອອກຈາກມົນລະພິດຂອງພລາສຕິກເພື່ອເສື່ອມສະພາບຂອງພາລາສຕິກທີ່ເພີ່ມຂຶ້ນເລື້ອຍໆຕໍ່ສິ່ງແວດລ້ອມ, ມັນ ຈຳ ເປັນທີ່ຈະຕ້ອງຢຸດຫຼືຫຼຸດຜ່ອນການ ນຳ ໃຊ້ພາດສະຕິກທີ່ບໍ່ສາມາດຍ່ອຍສະຫຼາຍໄດ້ແລະປ່ຽນມາເປັນພາດສະຕິກທີ່ຍ່ອຍສະຫຼາຍໄດ້ໂດຍສະເພາະຢາງຊີວະພາບທີ່. ສາມາດຍ່ອຍສະຫຼາຍໄດ້ງ່າຍ'', ທ່ານດຣ Rajeev Soni, ນັກວິຊາການດ້ານຊີວະວິທະຍາທີ່ໄດ້ຮັບການສຶກສາຈາກ Cambridge ກ່າວ. ການນໍາໃຊ້ຂະບວນການຊີວະພາບທໍາມະຊາດແມ່ນວິທີການທີ່ມີຄວາມຍືນຍົງແລະເປັນມິດກັບສິ່ງແວດລ້ອມທີ່ສຸດສໍາລັບທັງການຜະລິດແລະການກໍາຈັດພາດສະຕິກ.
Dr Jasmita Gill, ນັກວິທະຍາສາດທີ່ໄດ້ຮັບການຝຶກອົບຮົມຢູ່ສູນສາກົນຂອງວິສະວະກໍາພັນທຸກໍາແລະເຕັກໂນໂລຢີຊີວະພາບແລະທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບ BIOeur ເນັ້ນຫນັກເຖິງການນໍາໃຊ້ຊັບພະຍາກອນຊີວະພາບທີ່ມີປະສິດທິພາບ. ພວກເຮົາກຳລັງພະຍາຍາມນຳໃຊ້ຊີວະມວນເຊັ່ນ: ພືດ, ໝາກໄມ້ ແລະ ຜັກ, ເສດອາຫານ ແລະ ອື່ນໆ ເປັນວັດຖຸດິບເພື່ອປ່ຽນເປັນພລາສຕິກທີ່ສາມາດຍ່ອຍສະຫຼາຍໄດ້ ເຊິ່ງສາມາດນຳໃຊ້ເຂົ້າໃນການຜະລິດກະຕຸກນ້ຳດື່ມ, ເຄື່ອງຕັດ, ຖາດ, ຖ້ວຍ, ຈານ, ກະເປົາຖື ແລະ ອື່ນໆ. . BIOeur, ນາງກ່າວວ່າກໍາລັງເປີດຕົວຜະລິດຕະພັນທີ່ເປັນມິດກັບສິ່ງແວດລ້ອມເຫຼົ່ານີ້ໃນໄວໆນີ້.
***
ເອກະສານ
1. Chauhan D, et al 2018. ການສ້າງ Biofilm ໂດຍ Exiguobacterium sp. DR11 ແລະ DR14 ປ່ຽນແປງຄຸນສົມບັດຂອງພື້ນຜິວ polystyrene ແລະເລີ່ມຕົ້ນການຍ່ອຍສະຫຼາຍທາງຊີວະພາບ. The Royal Society of Chemistry RSC Advances Issue 66, 2018, Issue in Progress DOI: https://doi.org/10.1039/c8ra06448b
2. Harry P et al. 2018. ລັກສະນະ ແລະ ວິສະວະກໍາຂອງໂພລີເອສເຕຣເທສທີ່ມີກິ່ນຫອມທີ່ເສື່ອມໂຊມ. ການດຳເນີນງານຂອງສະພາວິທະຍາສາດແຫ່ງຊາດ. DOI: https://doi.org/10.1073/pnas.1718804115
***
