''ເປັນຫຍັງອິນເດຍຈຶ່ງບໍ່ສາມາດແກ້ໄຂບັນຫາມົນລະພິດທາງອາກາດໃນເມືອງເດລີ? ອິນເດຍບໍ່ເກັ່ງທາງດ້ານວິທະຍາສາດ ແລະເຕັກໂນໂລຊີ'' ຖາມລູກສາວຂອງເພື່ອນຂອງຂ້ອຍ. ດ້ວຍຄວາມຊື່ສັດ, ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ສາມາດຊອກຫາຄໍາຕອບທີ່ຫນ້າເຊື່ອຖືຕໍ່ກັບເລື່ອງນີ້ໃນເວລານັ້ນ.
ອິນເດຍມີລະດັບມົນລະພິດທາງອາກາດສູງທີ່ສຸດໃນໂລກ. ມົນລະພິດທາງອາກາດ ລະດັບຢູ່ໃນຕົວເມືອງໃຫຍ່ໃນປະເທດອິນເດຍເກີນມາດຕະຖານຄຸນນະພາບອາກາດທີ່ແນະນໍາຂອງ WHO. ນະຄອນຫຼວງຂອງເດລີອາດຈະໄດ້ຮັບຜົນກະທົບຮ້າຍແຮງທີ່ສຸດ. ບໍ່ຈໍາເປັນຕ້ອງເວົ້າ, ນີ້ມີຜົນກະທົບທາງລົບຢ່າງຫຼວງຫຼາຍຕໍ່ປະຊາກອນ ສຸຂະພາບ ແລະມີຄວາມກ່ຽວຂ້ອງກັນຢ່າງຫຼວງຫຼາຍກັບພະຍາດແລະການເສຍຊີວິດສູງໂດຍສະເພາະຍ້ອນ ພະຍາດລະບົບຫາຍໃຈ.
ໃນຄວາມສິ້ນຫວັງ, ປະຊາຊົນຂອງເມືອງເດລີກໍາລັງພະຍາຍາມຜ້າອັດດັງໃບຫນ້າແລະຊື້ເຄື່ອງຟອກອາກາດເພື່ອເອົາຊະນະລະດັບມົນລະພິດທີ່ຫນ້າຢ້ານກົວ - ແຕ່ຫນ້າເສຍດາຍ, ທັງສອງບໍ່ມີປະສິດຕິຜົນເພາະວ່າເຄື່ອງຟອກອາກາດເຮັດວຽກພຽງແຕ່ໃນສະພາບແວດລ້ອມທີ່ປິດແຫນ້ນທັງຫມົດແລະຫນ້າກາກໃບຫນ້າໂດຍສະເລ່ຍບໍ່ສາມາດກັ່ນກອງມົນລະພິດ micron ຂະຫນາດນ້ອຍທີ່ເປັນອັນຕະລາຍ.
ມາດຕະການຂອງລັດຖະບານກາງແລະລັດໄດ້ປະຕິບັດຢ່າງຫນ້າເສຍດາຍທີ່ລົ້ມເຫລວຢ່າງຫນ້າເສົ້າໃຈຈົນເຖິງປະຈຸບັນນີ້ເພື່ອໃຫ້ປະຊາຊົນມີອາກາດທີ່ດີແລະປອດໄພເພື່ອຫາຍໃຈສໍາລັບປະຊາຊົນເບິ່ງຄືວ່າເປັນຄວາມຝັນທີ່ຫ່າງໄກ.
ແຕ່ຫນ້າເສຍດາຍ, ມົນລະພິດທາງອາກາດແມ່ນເພີ່ມຂຶ້ນຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງໃນຄວາມຮຸນແຮງຕໍ່ມື້.
ເພື່ອກໍານົດການບັນທຶກຊື່ໃນຕອນເລີ່ມຕົ້ນ, ມົນລະພິດທາງອາກາດແມ່ນບໍ່ມີໄພພິບັດທໍາມະຊາດ. ປັດໄຈທີ່ຮັບຜິດຊອບແມ່ນກິດຈະກໍາ 'ທີ່ມະນຸດສ້າງຂຶ້ນ' ທັນທີຫຼືແທນທີ່ຈະເປັນກິດຈະກໍາທີ່ບໍ່ຖືກຕ້ອງ.
ມາຮອດເດືອນພະຈິກຂອງທຸກໆປີ, ການເຜົາໄຫມ້ stubble ໂດຍຊາວກະສິກອນໃນກະສິກໍາອິນເດຍ 'ກະຕ່າເຂົ້າຈີ່' Punjab ແລະ Haryana ຢູ່ໃນສາຍນ້ໍາໄດ້ກາຍເປັນເລື່ອງຂອງຕົວເມືອງ. ການປະຕິວັດສີຂຽວໃນພາກພື້ນນີ້ ໄດ້ສະໜອງຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານສະບຽງອາຫານທີ່ຈຳເປັນຂອງອິນເດຍ ເພື່ອຮັບປະກັນການຜະລິດເຂົ້າສາລີ ແລະ ເຂົ້າປະຈໍາປີ ແມ່ນພຽງພໍເພື່ອລ້ຽງດູປະຊາກອນທີ່ນັບມື້ນັບເພີ່ມຂຶ້ນ.
ເພື່ອການປູກຝັງທີ່ມີປະສິດທິຜົນ, ຊາວກະສິກອນໄດ້ນຳໃຊ້ກົນໄກການເກັບກ່ຽວທີ່ມີການຕົກຄ້າງໃນກະສິກຳຫຼາຍກ່ວາວິທີດັ້ງເດີມ. ຊາວກະສິກອນທັນທີທີ່ຈະເຜົາເສດພືດທີ່ຕົກຄ້າງໃນການກະກຽມການປູກພືດຕໍ່ໄປ. ຄວັນທີ່ປ່ອຍອອກມາຈາກໄຟໄຫມ້ກະສິກໍາເຫຼົ່ານີ້ເຮັດໃຫ້ມົນລະພິດທາງອາກາດໃນເມືອງ Delhi ແລະສ່ວນທີ່ເຫຼືອຂອງທົ່ງພຽງ Indo-Gangetic. ມີກໍລະນີສໍາລັບການປັບປຸງເຕັກນິກການຂຸດຄົ້ນທີ່ມີທຶນຫຼາຍ.
ປາກົດຂື້ນ, ບໍ່ມີຂອບເຂດຫຼາຍຂອງການ maneuverability ສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນຍ້ອນຄວາມຈິງທີ່ວ່າຄວາມຫມັ້ນຄົງດ້ານສະບຽງອາຫານຂອງປະເທດແມ່ນບາງສິ່ງບາງຢ່າງທີ່ສໍາຄັນເກີນໄປທີ່ຈະຄິດວ່າ tempering ກັບ. ການເຕີບໂຕຂອງປະຊາກອນອິນເດຍບໍ່ໄດ້ຫຼຸດລົງ, ຄາດວ່າຈະລື່ນກາຍຈີນໃນປີ 2025. ການສືບຕໍ່ຮັບປະກັນຄວາມປອດໄພດ້ານສະບຽງອາຫານຂອງປະຊາຊົນເບິ່ງຄືວ່າເປັນສິ່ງຈຳເປັນ.
ຄວາມຫນາແຫນ້ນຂອງຍານພາຫະນະໃນ Delhi ແມ່ນເປັນຄວາມກັງວົນແທ້ໆ. ຈໍານວນຍານພາຫະນະທີ່ຈົດທະບຽນໃນ Delhi ໃນປັດຈຸບັນແມ່ນປະມານ 11 ລ້ານ (ໃນນັ້ນຫຼາຍກວ່າ 3.2 ລ້ານແມ່ນລົດ). ຕົວເລກດັ່ງກ່າວແມ່ນ 2.2 ລ້ານຄັນໃນປີ 1994 ສະນັ້ນຈໍານວນຂອງຍານພາຫະນະໃນຖະຫນົນຫົນທາງ Delhi ໄດ້ຂຶ້ນທະບຽນອັດຕາການເພີ່ມຂຶ້ນປະມານ 16.6% ຕໍ່ປີ. ອີງຕາມການຄາດຄະເນໃນປັດຈຸບັນ Delhi ມີປະມານ 556 ຍານພາຫະນະຕໍ່ຫນຶ່ງພັນຄົນ. ນີ້ແມ່ນເຖິງວ່າຈະມີການປັບປຸງຢ່າງຫຼວງຫຼາຍໃນລະບົບການຂົນສົ່ງສາທາລະນະໃນອະດີດທີ່ຜ່ານມາເນື່ອງຈາກການບໍລິການ Metro Delhi ທີ່ມີປະສິດຕິຜົນແລະການຂະຫຍາຍຕົວໃນການບໍລິການລວບລວມ taxi ເຊັ່ນ Uber ແລະ Ola.
ຍານພາຫະນະແມ່ນແຫຼ່ງໃຫຍ່ຂອງມົນລະພິດທາງອາກາດໃນເມືອງ Delhi ທີ່ປະກອບສ່ວນເຮັດໃຫ້ຫຼາຍກວ່າສອງສ່ວນສາມຂອງມົນລະພິດທາງອາກາດ. ໃນນອກຈາກນັ້ນ, ໃນຂະນະທີ່ຄວາມຍາວທັງຫມົດຂອງຖະຫນົນຫົນທາງໃນ Delhi ຍັງຄົງຫຼາຍຫຼືຫນ້ອຍດຽວກັນ, ຈໍານວນຍານພາຫະນະທັງຫມົດຕໍ່ກິໂລແມັດທາງ motorable ໃນ Delhi ໄດ້ເພີ່ມຂຶ້ນຈໍານວນຫຼາຍເຮັດໃຫ້ການສັນຈອນຕິດຂັດແລະການສູນເສຍຊົ່ວໂມງເຮັດວຽກ.
ອາດຈະເປັນເຫດຜົນທີ່ຢູ່ເບື້ອງຫຼັງນີ້ແມ່ນທາງດ້ານຈິດໃຈໃນທໍາມະຊາດໃນຄວາມຮູ້ສຶກວ່າປະຊາຊົນມີແນວໂນ້ມທີ່ຈະຊື້ຍານພາຫະນະເພື່ອປັບປຸງສະຖານະພາບທາງສັງຄົມ, ຄວາມຄິດທີ່ຜິດພາດທີ່ເຮັດໃຫ້ເກີດຄ່າໃຊ້ຈ່າຍໃນສັງຄົມທີ່ບໍ່ດີ.
ແນ່ນອນ, ການຈັດແບ່ງ ແລະ ຈຳກັດຈຳນວນພາຫະນະຂອງເອກະຊົນບົນຖະໜົນຄວນເປັນຈຸດໃຈກາງຂອງນະໂຍບາຍພຽງແຕ່ເນື່ອງຈາກວ່າພາກສ່ວນນີ້ປະກອບສ່ວນໃນມົນລະພິດທາງອາກາດຫຼາຍທີ່ສຸດແລະບໍ່ມີເຫດຜົນຢ່າງແທ້ຈິງກ່ຽວກັບຜົນປະໂຫຍດສາທາລະນະ. ແຕ່ຂັ້ນຕອນນີ້ອາດຈະບໍ່ໄດ້ຮັບຄວາມນິຍົມຢ່າງໃຫຍ່ຫຼວງ, ເພາະສະນັ້ນການຂາດເຈດຕະນາດ້ານການເມືອງ. ຫ້ອງການອຸດສາຫະ ກຳ ລົດຍົນຈະບໍ່ຢາກໃຫ້ເຫດການນີ້ເກີດຂື້ນ.
ຫນຶ່ງອາດຈະໂຕ້ຖຽງວ່າຂັ້ນຕອນດັ່ງກ່າວເປັນສິ່ງທີ່ບໍ່ສາມາດຄາດເດົາໄດ້ໃນນະໂຍບາຍປະຊາທິປະໄຕທີ່ເຮັດວຽກຄືກັບອິນເດຍ. ແຕ່ "ການເປັນພະຍາດສູງແລະການເສຍຊີວິດຍ້ອນມົນລະພິດທາງອາກາດຮ້າຍແຮງແມ່ນແນ່ນອນວ່າບໍ່ແມ່ນ "ສໍາລັບປະຊາຊົນ" ດັ່ງນັ້ນບໍ່ມີປະຊາທິປະໄຕ.
Irony ແມ່ນບໍ່ມີທາງລັດ. ສິ່ງທີ່ຕ້ອງເຮັດກ່ອນອື່ນໝົດແມ່ນການຄວບຄຸມແຫຼ່ງໃຫຍ່ຂອງມົນລະພິດທາງອາກາດ. ອັນນີ້ຈະເປັນໄປບໍ່ໄດ້ ຖ້າບໍ່ມີເຈດຕະນາດ້ານການເມືອງ ແລະ ການສະໜັບສະໜູນຂອງປະຊາຊົນ. ເບິ່ງຄືວ່ານີ້ແມ່ນຂໍ້ຫ້າມທີ່ເບິ່ງຄືວ່າບໍ່ມີໃຜສະຫນັບສະຫນູນເລື່ອງນີ້.
"ນິຕິກຳຍັງອ່ອນແອ, ການຕິດຕາມກວດກາກໍອ່ອນແອລົງ ແລະ ການບັງຄັບໃຊ້ກໍອ່ອນແອທີ່ສຸດ” ຄະນະກໍາມະການ TSR Subramanian ກ່າວໃນຂະນະທີ່ທົບທວນກົດລະບຽບສິ່ງແວດລ້ອມທີ່ມີຢູ່ໃນອິນເດຍ. ນາຍບ້ານການເມືອງຕ້ອງຕື່ນຕົວແລະຮັບຜິດຊອບ''ສຳ ລັບປະຊາຊົນແລະ ຕັ້ງໜ້າເຮັດວຽກເພື່ອຫຼຸດຜ່ອນພາລະໜັກໜ່ວງທາງດ້ານເສດຖະກິດຂອງມະນຸດ ແລະ ມົນລະພິດທາງອາກາດ ແລະ ການສັນຈອນຕິດຂັດ.
***
